Over mijzelf

Rouwwinkel

Iedereen heeft wel eens te maken met verlies en verdriet. Een kaartje, schouderklopje of presentje kan dan bijdragen aan het verzachten van dat verdriet. “Een cadeautje kan in ieder geval de stap om contact te houden met zo iemand wat luchtiger doen verlopen”, denk ik. “Het maakt eigenlijk niet uit wat het is, als het maar uit het hart komt.”

Een website met presentjes voor mensen die ergens verdriet om hebben. Uit eigen ervaring weet ik, Ingrid van de Sande, dat het niet altijd eenvoudig is om geschikte presentjes te vinden. Daarom heb ik een internetwinkel geopend met alleen maar ‘Zielsgeschenken’ en artikelen om te herdenken. Op deze website zijn onder meer kaarten, (kinder)rouwverwerkingsboeken, kaarsen, beeldjes, engelen, symboolstenen, geluksharten, rozenkransen, Heilige Christoffels, droomvangers, (vingerafdruk) sieraden, grafdecoratie, urnen en persoonlijke herdenkingsartikelen, zoals ingietingen en kristallaseringen verkrijgbaar.

Het is zeker niet alleen voor rouwenden. Het is vooral een heel persoonlijk geschenk, gegeven vanuit het hart. Bijvoorbeeld een voetafdrukje van een baby of een kindertekening verwerkt in een sieraad als cadeautje voor opa of oma.

Voor ouders die een kind verliezen of als iemand een partner verliest,  geeft zo’n sieraad natuurlijk nog een extra dimensie.

Ook het verlies van je baan of een echtscheiding kan een extra steuntje in de rug gebruiken door wat extra aandacht, al dan niet met een kleinigheidje om wat kracht te bieden.

Voor mij was het opzetten van de winkel een soort therapie. Wij hebben een zware periode achter de rug, waarin we twee baby’tjes binnen één jaar verloren aan een ernstige hartafwijking. “De grond werd onder mijn voeten weggerukt.” Door de gebeurtenissen kon ik mijn baan als kinderverpleegkundige niet meer aan. De confrontatie met zieke kinderen vind ik niet erg. Maar ik kan me niet altijd concentreren en ik kan niet meer met de onregelmatige werktijden en de werkdruk omgaan. Ik kon er niet meer tegen dat er niet altijd tijd is voor een goed  gesprek met de ouders van zieke kindjes. Niet omdat verpleegkundigen dat niet willen maar gewoon omdat het niet in de planning past, tijdens een gesprek kan best drie keer je pieper gaan, zodat je niet aan praten toekomt.

Nu kan ik alles op mijn eigen tempo en mijn eigen manier doen. Het voelt goed om er op deze manier voor mensen te kunnen zijn. Ook kan ik op deze manier veel bij mijn gezin zijn. Samen met mijn man, zoon van 18 en dochter van 14 hebben we weer een normaal gezinsleven.

Wil je meer lezen over de periode van rouw uit mijn leven, lees dan hier